Moulin Blues rockt ook dit jaar weer de nacht in met “The 44’S” feat. Kid Ramos! “The 44’s” is een uit LA afkomstige blues roots rock band. Ze maakten hun entree in 2007 tijdens de ‘International Blues Challenge’ in Memphis, waar ze vierde eindigden. De bandleden waren toen Tex Nakamura (harmonica), Johnny Main (zang en gitaar), Mike Turturro (staande bas) en J.R. Lozano (drums). De band trok de aandacht van gitarist Kid Ramos (“The Fabulous Thunderbirds”, “The Mannish Boys”, “Los Fabulocos”) toen ze optraden in de ‘Doll Hut’ club, Anaheim, CA. In 2008 tourden “The 44’s” met “Los Lobos” en in 2010 openden ze voor BB King (1925-2015) tijdens het ‘Doheny Blues Festival‘ in Dana Point, CA. De actuele line-up bestaat uit Johnny Main (zang / gitaar), J.R. Lozano (drums), Mike Hightower (bas) (“Lester’s Butler Band”, “Johnny Maestro’s Mama’s Boys”) en het jonge harmonica fenomeen “Shady” Jake Huffman (die hen aanbevolen werd door Rod Piazza). Met Kid Ramos als producer, kwam in 2010 hun debuut “Boogie Disease” uit. In 2012 volgde “Americana” en dit jaar ”On The 13th”. Backstage, bij ons aan tafel zitten (JM) Johnny Main (zang / gitaar), J.R. Lozano (drums), (MH) Mike Hightower (bas) en  (JH) “Shady” Jake Huffman (harmonica). Wat later schuift ook Nico Duportal (gitaar) mee aan de tafel.

Na de gebruikelijke voorstelling van de Rootstime website, stel ik (wat meer kijkend in de richting van Johnny Main) mijn eerste vraag…Kan er iemand onze Rootstime fans vertellen wie “The 44’S” zijn? Hoe komen jullie aan die aparte naam?

(JM) De “44’S” is een band uit de regio van LA. De naam die de band kreeg, kwam er na een idee dat ik een hele tijd geleden had, toen ik aan een nummer van Howlin’ Wolf dacht.
(JM zingt nu heel passioneel de openingszin uit het nummer “Forty-Four” ook wel “44 Blues”, geschreven door Chester Burnett en gekend in de versie van Howlin’ Wolf) “I wore my forty-four so long, I've made my shoulder sore / Well, I'm wonderin' everybody, Where'd my baby go…”
(en vervolgt daarna zijn verhaal)  Ik vond dat een goed idee als naam voor de band, want wij zijn muzikanten die hard werken, veel reizen en ook veel onderweg zijn. We zijn muzikanten, die altijd rechtuit en eerlijk zijn tegen iedereen. Wij vragen niet om bullsh*t….

Jullie zijn vandaag is Ospel. Is dit het begin van jullie Europese tour?

(JM) We waren al eens in Zwitserland, in Luzerne, maar dit is onze éérste echte Europese tour. We zijn al 7 - 8 dagen in Europa en Ospel is onze éérste stop, ons eerste optreden, het begin. Ospel is heel belangrijk voor ons!

Touren jullie graag?

(MH) Touren dat is mijn leven! Je moet met je muziek buiten komen. Als je tourt, kan je met je muziek naar de mensen gaan, kan je er overal mee komen. Ik spreek over een bepaalde mentaliteit, die je als muzikant moet hebben…
(JH) Ik ben heel gelukkig! Ik ben de baby van de band…
(JM) (wijzende naar de jongste van de band, JH) Hij is onze chauffeur. Hij heeft een internationaal rijbewijs, vandaar…
(JM) Ik dacht eerst dat we links zouden rijden, zoals in Engeland (gelach).

Wanneer is de band opgericht?

(JM) De band bestaat nu al acht jaren, maar in deze line-up (met de nieuwe jonge mondharmonicaspeler Jake Huffman) zijn we nog maar anderhalf - twee jaren samen.

JM, waarom koos je voor hen als co-muzikanten?

(JM) Omdat ze de besten zijn! Omdat ze zijn zoals ik, ze willen ook géén bullsh*t.  We komen allen uit dezelfde regio en verstaan elkaar.

Bestaat er iets NA de “44’S”?

(MH) Er bestaat niets na de “44’S”. (Er volgt nog wat gelach en enkele hilarische opmerkingen, die de spontaniteit en eensgezindheid van de band benadrukken…)

Jullie speelden hier vanavond in Ospel met Kid Ramos. Wat is er speciaal aan Kid Ramos?

(JM) Kid Ramos is uniek, een tweede Kid bestaat niet. Hij is de producer van ons album (“On the 13th”).
(MH) Ik denk dat hij een van de grootsten is.
(JM) Ik zal je wat meer vertellen, ik zal je het op mijn manier uitleggen. Er zijn waarschijnlijk heel veel gitaristen die vertellen, dat ze in de studio hadden willen staan met Stevie Ray Vaughan. (korte stop) Weet je (en hij kijkt me recht in de ogen aan) Kid is “mijn” SRV!

(Ik vertel hen dat SRV al eens optrad tijdens het BRBF in Peer en dat ze in Peer zeker op hun plaats zouden staan…) (Opnieuw hilariteit aan tafel en de opmerking, dat dit qua agenda nog zou kunnen! - dus promotors! Hit a bullseye!)

Jullie touren nu in Europa. Denk je dat er een verschil is tussen Europa en de States?

(JM) Oh ja heel zeker!
(MH) Het bier! En, de afstanden. Hier in Europa, ben je er bijna overval binnen gemiddeld drie à vier uren. Wij rijden in de States soms dertig tot veertig uren. Hier was onze langste rit acht uren.
(JM) In het voorbije jaar deden we zo’n 220 shows en we waren bijna in iedere staat in de US.
Als je in de States woont treed je veel lokaal op en dan zijn de mogelijkheden om een bepaalde band ergens te zien groot. Als je hier optreedt, kan je bijna altijd spreken van een uitverkochte avond, want je komt hier niet zo vaak.

(Ik stel mijn volgende vraag aan “Shady” Jake Huffman, de harmonicaspeler van de band en probeer hem wat te betrekken in de discussie…) Ben je altijd de wat minder opvallende man op het podium?

(JH) Bedoel je dat ik bedeesd ben, of waarom ik aan de zijkant sta?
(Ik had mijn vraag wat anders bedoeld / moeten stellen, om hem even uit zijn hok te lokken, want nu gaat het verder over de podium opstelling… Soit!)
(JM onderbreekt ons en vervolgt…) Het is “the whole band process”. De manier van werken van de ganse band, onze manier van werken. De drummer, hij zit in het midden. De bassist staat naast hem, de harmonicaspeler ook… je ziet mij, de zanger staan? Nico is ook even opgekomen, want hij was onze gast. In feite staat niemand vooraan, maar staan we allen op één lijn.  

JH waarom speel je met de “44’S”?

(JH) Omdat ik van hun manier van spelen hou en omdat het prima muzikanten zijn. Het is een geweldige band om mee te kunnen spelen. Ze reizen veel, ze treden vaak op…
(JM) En natuurlijk, omdat ik erg sexy ben! Het zit in ons seks appeal… Mensen in ons publiek zijn soms 65 en ouder, maar toch…

Hoe zouden jullie je stijl omschrijven?

(MH) Bekijk het als volgt. Als je naar muziek luistert, als je naar blues luistert, dan kijk je naar een film. Wanneer je naar een soundtrack luistert en je hoort de muziek, dan zou je de man willen zijn, die je meeneemt doorheen de Delta. Die je leidt door Chicago of Texas…

Wil je dan zoals alle anderen ook naar de Delta gaan?  

(MH) Ja, maar, ik wil niet terug naar de Delta gaan.
(JM) De eerste, originele blues muzikanten, de bedenkers van deze muziek,  leefden aan de Delta. Velen zijn er weggegaan en in Chicago gaan wonen.
(MH) Ik noem enkelen: BB King, Muddy Waters… Wij, wij zijn een West Coast band, met goede referenties met de bedenkers van de blues. Als mensen naar ons luisteren, horen zij de bedenkers. Horen ze waar de bedenkers hun inspiratie vonden.
Veel West Coast bands zijn ook zo. Ik noem “Hollywood Fast” en James Harman. Het zijn geen nieuwe namen, maar muzikanten van een nieuwe generatie. Ik ben fier dat ik van de West Coast kom en over wat er daar allemaal gebeurt!
Ik ben in Mississippi geboren, in Jackson, maar ik ben er weggegaan. Pas in de laatste jaren, is er meer aandacht gekomen voor de historische plaatsen. Je kan nu zien waar Muddy Waters gewoond heeft (Issaquena County). Het is bijna allemaal het Disney land van de blues geworden.
We ontkennen het allemaal niet, integendeel. We omarmen het, want veel van de inspiratie kwam van daar…

Je speelt vandaag met Kid Ramos…

(JM) Kid ligt me nauw aan het hart. Hij had kanker, mijn moeder had kanker. Ze overleed enkele maanden geleden. Zij kreeg chemo en Kid praatte vaak met haar over de behandeling, want hij zat met vele vragen.
Mijn moeder verloor haar haren, Kid verloor zijn haren. Ik heb mijn haren toen ook afgeschoren. Toen ik mijn paspoort nodig had, verwachtte ik problemen…
Kid is geweldig, hij zag de pijn, hij vocht… Alles was echt, no bullsh*t!...
Wij zijn ook zo. We gaan recht door, geen gefoefel…

Zijn er nog anderen met wie je ooit eens wil spelen?

(MH) Ik? Met de band!
(JM) Met iedereen zou ik zeggen. Ik maak er geen competitie van, maar er zijn er nog… Niet met Gary Clark bijvoorbeeld, maar met iemand als John Mayall…
Het gaat hier niet om te winnen, want je speelt met je ziel.
Toen ik Kid voor het eerst ontmoette, zeven, acht jaren geleden, dacht ik dat het Kim Wilson was, Oeps!... Kid heeft met Kim Wilson gespeeld, aldus…
Kid speelde toen met “Los Fabulocos” en we zijn zo met elkaar in gesprek geraakt.

Is er een set list als jullie optreden?

(JM) Neen, die hebben we niet.
(MH) We spelen wat we voelen. De groep bepaalt de nummers.

(Ondertussen is Jimmie Wood binnen gekomen en wordt het nog gezelliger, lees chaotischer…)

Jullie toekomstplannen?

(MH) We werken aan een nieuw studio album.
(JM) We proberen hieraan verder te werken, want we hebben nog ideeën over nieuwe songs.
We willen iets samen doen met Dave Hidalgo van “Los Lobos”, ook met Kid natuurlijk… en er zijn nog anderen, aan wie we zitten te denken.
We hebben anderen ook gevraagd om ideeën…   
Het probleem is dat we een album willen maken voor ons zelf, een album dat ons in onze harten en ziel raakt…
Géén album waar je moeder trots op zou zijn.

Laatste vraag: Is het publiek hier anders dan in de States?

(MH) Jullie hier, respecteren de muziek en de artiesten veel meer!
(JM) Ik zou hier willen wonen, maar ik moet naar huis voor mijn zoon en vrouw…

De allerlaatste vraag gaat naar Nico Duportal: vertel ons iets over je zelf?

Ik ben Nico Duportal en ik kom uit Frankrijk. Toen ik wist dat de “44’S” naar Frankrijk zouden komen, nam ik contact met ze op. Ze vroegen me om te komen meespelen. Het was de eerste Amerikaanse band met wie ik enkele jaren geleden in Californië samen speelde. Ze speelden toen samen met een Frans harmonicaspeler, die me aan hen voorspeelde. De dag erna speelden we al samen.
Johnny Main is geweldig en ik was onmiddellijk verkocht. Main speelt zoals hij is. Hij inspireert me, hij is echt! 
(JM) (vult nog even verder aan met enkel details van die avond…) 

“By the way” Johnny, waarom moeten we eigenlijk de nieuwe CD kopen?

Op de éérste plaats: omdat het geweldige muziek is.
Ten tweede: als  je een man bent en je draait dat voor een vrouw, heb je zo haar p*ssy… (gelach!) Oh, mocht ik dat niet zo zeggen?...  (video)

“44’S”, thank you again for your time and thank you for your music!

Eric Schuurmans

meer foto's © Rootstime